Bericht 2
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Marianne en Wim
17 December 2013 | Suriname, Paramaribo
Eindelijk weer een bericht van ons. Tjonge jonge, bijna 2 weken geen internet. Kan me niet herinneren ooit zo'n lange periode uit de ether te zijn geweest de laatste tijd. Maar goed, nu dus eindelijk weer wel, want we zijn nu terug in Paramaribo.
Vanuit Paramaribo zijn we naar het westen getrokken, richting Gyuaanse grens. Onderweg diverse bekende plaatsnamen gezien: op één dag Calcutta, Groningen, Batavia, Wageningen ( incl. Hotel de Werelt) zien is niet voor iedereen weggelegd. Het westen van Suriname is de rijstschuur van dit land. We hebben er dan ook een rijstfabriek bezocht, verrassend modern. In deze hoek van het land hebben we ook één nacht op een groot houtvlot midden op een eiland vertoefd waar we in hangmatten moesten slapen. Eten werd op hout gekookt. Bijzondere ervaring. Op deze plek ook veel soorten vogels gezien. Vanuit het noordwesten over een enorme brede rivier verder naar het zuiden afgezakt. Bijna 200 kilometer in een niet al te comfortabele boot. Met af en toe ook een regenbui. De eindbestemming was Apoera. Door motorpech moesten we het laatste stuk getrokken worden door een andere boot. Hoort er helemaal bij natuurlijk.Deze plaats was voorbestemd om in de jaren 70 van de vorige eeuw een belangrijke plek te worden. Dit zou de plek worden waar gewonnen bauxiet op boten richting de Atlantische Zee vervoerd zou worden. Van de bruidsschat die Suriname kreeg van Nederland toen het onafhankelijk werd is een spoorlijn dwars door de jungle aangelegd van de plek waar bauxiet werd gewonnen naar deze plaats. Maar uiteindelijk is het allemaal niet door gegaan en is de investering weggegooid geld geweest. Zonde.
Wij hebben hier nog geholpen op het land bij het opruimen van hout en het zaaien van gewassen. De keuze van de plek waar we dit konden gaan doen werd in overleg met het dorpshoofd bepaald. Bijzonder! Hier werd ook het eerste kampvuur gemaakt. Er zouden er nog vele volgen. Inmiddels is er sprake van 'kampvuurmoeheid' binnen de groep!
De volgende bestemming waren de Raleigh (water)vallen. Wat ons betreft de mooiste bestemming. We hebben hier een lange wandeling gemaakt door de jungle. Diverse apen en vogels gespot. Het hoogtepunt was de beklimming van een heuvel van waar je een schitterend uitzicht had over de omgeving. Op het eind van deze wandeling mochten we poedelen in een waterval. Voelde echt als een beloning!
Een dag later moest onze reisbegeleider met tranen in de ogen meedelen dat hij de reis voortijdig zou gaan beëindigen. Hij was er eigenlijk met tegenzin aan begonnen ( had zich laten overhalen) en gedurende de reis had hij er steeds meer spijt van gekregen. We hebben hem collectief getroost en gezegd dat we zijn besluit respecteren maar wel jammer vinden. Hij is echt een toegevoegde waarde geweest voor deze reis. Bij deze Raleighvallen heb ik (Wim) ook nog gezwommen op een plek waar piranha's voorkomen. Maar ze waren te vertrouwen volgens de kenners. Toch wel een beetje eng,
De reis ging verder naar het Brokopondo (stuw)meer. In de jaren 60 aangelegd. Heeft veel impact gehad voor de omgeving. Mensen moest bv verhuizen omdat hun dorp onder het water zou gaan verdwijnen. De staat heeft nieuwe dorpen neer laten zetten. Heel apart dat er nog steeds veel (dode) boomtakken uit het water steken. Er wordt zelf onder water hout gewonnen omdat dat van hele goede kwaliteit schijnt te zijn.
Verder door naar Jaw jaw: een rooms katholiek dorpje verder naar het zuiden. De mensen zijn hier veel donkerder. Het zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. We werden nog gewekt door de kerkklokken, wel apart midden in de jungle. Een bezoek aan een werf waar lokalen boten worden gemaakt (uit een holle boomstam) was erg interessant. Helemaal niet toeristisch trouwens.
Je ziet hier sowieso weinig toeristen. Wat in dit dorp ook apart was is dat veel mannen hier met vogelkooitjes door de straat lopen, zijn hun troetelbeestjes. Als je er goede zangvogels van weten te maken kunnen ze veel geld opbrengen.
Waarschijnlijk is dit tevens ons laatste bericht, we vertrekken over 2 dagen al weer naar Nederland. Vrijdagochtend zijn we weer terug.
Vanuit Paramaribo zijn we naar het westen getrokken, richting Gyuaanse grens. Onderweg diverse bekende plaatsnamen gezien: op één dag Calcutta, Groningen, Batavia, Wageningen ( incl. Hotel de Werelt) zien is niet voor iedereen weggelegd. Het westen van Suriname is de rijstschuur van dit land. We hebben er dan ook een rijstfabriek bezocht, verrassend modern. In deze hoek van het land hebben we ook één nacht op een groot houtvlot midden op een eiland vertoefd waar we in hangmatten moesten slapen. Eten werd op hout gekookt. Bijzondere ervaring. Op deze plek ook veel soorten vogels gezien. Vanuit het noordwesten over een enorme brede rivier verder naar het zuiden afgezakt. Bijna 200 kilometer in een niet al te comfortabele boot. Met af en toe ook een regenbui. De eindbestemming was Apoera. Door motorpech moesten we het laatste stuk getrokken worden door een andere boot. Hoort er helemaal bij natuurlijk.Deze plaats was voorbestemd om in de jaren 70 van de vorige eeuw een belangrijke plek te worden. Dit zou de plek worden waar gewonnen bauxiet op boten richting de Atlantische Zee vervoerd zou worden. Van de bruidsschat die Suriname kreeg van Nederland toen het onafhankelijk werd is een spoorlijn dwars door de jungle aangelegd van de plek waar bauxiet werd gewonnen naar deze plaats. Maar uiteindelijk is het allemaal niet door gegaan en is de investering weggegooid geld geweest. Zonde.
Wij hebben hier nog geholpen op het land bij het opruimen van hout en het zaaien van gewassen. De keuze van de plek waar we dit konden gaan doen werd in overleg met het dorpshoofd bepaald. Bijzonder! Hier werd ook het eerste kampvuur gemaakt. Er zouden er nog vele volgen. Inmiddels is er sprake van 'kampvuurmoeheid' binnen de groep!
De volgende bestemming waren de Raleigh (water)vallen. Wat ons betreft de mooiste bestemming. We hebben hier een lange wandeling gemaakt door de jungle. Diverse apen en vogels gespot. Het hoogtepunt was de beklimming van een heuvel van waar je een schitterend uitzicht had over de omgeving. Op het eind van deze wandeling mochten we poedelen in een waterval. Voelde echt als een beloning!
Een dag later moest onze reisbegeleider met tranen in de ogen meedelen dat hij de reis voortijdig zou gaan beëindigen. Hij was er eigenlijk met tegenzin aan begonnen ( had zich laten overhalen) en gedurende de reis had hij er steeds meer spijt van gekregen. We hebben hem collectief getroost en gezegd dat we zijn besluit respecteren maar wel jammer vinden. Hij is echt een toegevoegde waarde geweest voor deze reis. Bij deze Raleighvallen heb ik (Wim) ook nog gezwommen op een plek waar piranha's voorkomen. Maar ze waren te vertrouwen volgens de kenners. Toch wel een beetje eng,
De reis ging verder naar het Brokopondo (stuw)meer. In de jaren 60 aangelegd. Heeft veel impact gehad voor de omgeving. Mensen moest bv verhuizen omdat hun dorp onder het water zou gaan verdwijnen. De staat heeft nieuwe dorpen neer laten zetten. Heel apart dat er nog steeds veel (dode) boomtakken uit het water steken. Er wordt zelf onder water hout gewonnen omdat dat van hele goede kwaliteit schijnt te zijn.
Verder door naar Jaw jaw: een rooms katholiek dorpje verder naar het zuiden. De mensen zijn hier veel donkerder. Het zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. We werden nog gewekt door de kerkklokken, wel apart midden in de jungle. Een bezoek aan een werf waar lokalen boten worden gemaakt (uit een holle boomstam) was erg interessant. Helemaal niet toeristisch trouwens.
Je ziet hier sowieso weinig toeristen. Wat in dit dorp ook apart was is dat veel mannen hier met vogelkooitjes door de straat lopen, zijn hun troetelbeestjes. Als je er goede zangvogels van weten te maken kunnen ze veel geld opbrengen.
Waarschijnlijk is dit tevens ons laatste bericht, we vertrekken over 2 dagen al weer naar Nederland. Vrijdagochtend zijn we weer terug.
-
17 December 2013 - 21:29
Yve:
Wat fijn dat ik vanuit mijn plekje in het bos toch de wereld kan verkennen via jullie avonturen. Goed geregeld zo! Ga zo door :-) -
17 December 2013 - 21:45
Mariëlle:
Alvast een goede terugvlucht en tot snel in Nijmegen bij kerstsfeer! -
17 December 2013 - 23:03
Els:
Het klinkt allemaal super. Mooie verhalen Wim.
Hier hebben we vrijdag voor een dichte deur gestaan bij Avanti omdat de banen bevroren waren terwijl de zon scheen!!! Wat een teleurstelling. Als je snel bent Marianne kan je vrijdag nog op de tennisbaan aanschuiven. Geintje. Hele goede reis terug. -
18 December 2013 - 09:23
Liesbeth:
Goedemorgen,
Fraai geheel, zo'n jungleverhaal. Vermoedde al dat er geen internetmogelijkheden zouden zijn.'Normaal zenden jullie veel berichten. Nu bijna thuis. Ben al met de voorbereidingen vd maaltijd bezig...Ben benieuwd naar de verdere verhalen. Goede terugvlucht en hopelijk lukt het aanschuiven op de afgesproken avond!
Heel veel groeten van Liesbeth.
-
18 December 2013 - 13:37
Lootje:
piranhas houden van lekkere vette hapjes Wim, die hebben je gewoon door laten zwemmen! Geniet er nog van, zo'n prachtige reis!!! -
23 December 2013 - 08:40
Jaffe:
Mooi verhaal. Is kampvuurmoeheid jullie woord van 2013?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
