bericht 10
Blijf op de hoogte en volg Marianne en Wim
20 Maart 2013 | Afghanistan, Baru
Daar zijn we weer. Inmiddels al al weer op Sulawesi. Maar voordat we hier aankwamen zijn we eerst nog een paar dagen op Saparua (eiland bij Ambon) geweest. Dat was eigenlijk wel een beetje een tegenvaller: een mager en ook nog mierzoet (commercieel) programma dat ons langs een potten- en taartbakster bracht. Veder nog een oud VOC fort bezocht. Wat wel bijzonder was aan dit eiland is dat er nog steeds vijandelijkheden zijn tussen christenen en moslims. Dat had tot gevolg dat we niet de normale weg konden nemen. Op deze weg worden wel eens auto's van andere religie-dorpen bekogeld/beschoten. Rond het jaar 2000 gebeurde dat op veel meer plaatsen/eilanden, nu eigenlijk alleen nog hier. Maakte het wel een beetje spannend. Tijdens ons verblijf kwam er een heel bataljon soldaten in ons dorpje aan. Sliepen zelfs in ons hotel. Met hulp van hen zijn we terug wel over de normale weg gegaan. Niks gebeurd natuurlijk! En we zijn daar ook nog door het geboortedorp van Simon Tahamata gereden.
Terug in Ambon hebben we nog een leuk café'tje bezocht waar aan de muren allemaal foto's van bekende Molukkers hingen. Vooral muziekanten en sporters. Soms zag je mensen (voetballer Sonny Silooy van vroeger en tennisster Elise Tamaela) waarvan je dit helemaal niet wist.
Nu dus - na een hele lange autorit - in Torajaland in Zuid Sulawesi. Na de eerste dag was dit 'leed' al geheel vergeten: schitterende omgeving met wederom mooie rijstvelden, maar ook kennis gemaakt met de gebruiken van de bewoners hier bij overlijden: offeren van karbouwen/varkens waarbij de hoeveelheid afhankelijk is van de status, begrafenisrituelen, speciale begrafenisvarianten. Onze gids behoort zelf ook tot deze bevolkingsgroep en kan er eindeloos over vertellen. Zeer bijzonder!! De tweede dag hier hebben we ook daadwerkelijk zo'n ceremonie bezocht. Het betrof de eerste dag van een ceremonie van een niet zo'n belangrijke man. Die was 2 maanden geleden al overleden. Ze conserveren de overledene dan en daarna wordt hij weer teruggebracht naar zijn huis in afwachting van de afscheidsceremonie. En wanneer die plaatsvindt is weer afhankelijk van wanneer het geld bij elkaar is om deze te kunnen betalen. Grote kostenpost is hierbij de hoeveelheid te offeren varkens/buffalo's. Bij deze man was dat slechts 12. Toen we arriveerden waren de eersten al gedood en tijdens ons verblijf nog zeker een stuk of 6. Daarna werden ze met een soort vlammenwerper gaar gekookt (gaat lekker snel). En aan alle aanwezigen aangeboden. Alles wat overblijft mag iedereen mee naar huis nemen. Belangrijke families proberen status te ontlenen aan het aantal geofferde beesten. Kortgeleden waren er nog 85 buffalo's geofferd bij één ceremonie. Als je bedenkt dat 1 buffalo al gauw 2000 euro kost kan je uitrekenen wat daarvan de kosten zijn. Maar daar blijft het dan niet bij hoor! We hebben ook kennis gemaakt met de verschillende manieren van begraven hier: in rotsen, onder de grond, in normale graven en in een boom (dit laatste gebeurt bij overleden kinderen die nog geen tanden hadden, ze groeien dan met de boom mee naar de hemel is de gedachte erachter). De tocht naar de hemel zie je ook terug in de grafkisten: in de vorm een schip waarmee de tocht dan kan worden gemaakt. En dan wordt er ook nog een houten pop gemaakt volgens beeltenis van de overledene. In de rotsen, tussen de kisten, rijen met van die poppen. Zoooo apart allemaal. Sommige lijkkisten zijn, inclusief lijk, hoog tegen een rots bevestigd om diefstal van bijgevoegde sieraden te voorkomen. We waren zeer onder de indruk van wat we hier in 3 dagen allemaal gezien en beleefd hebben. En als klapper op de vuurpijl waren we vandaag nog eregasten bij een bruiloft waar we toevallig langskwamen. de foto die hiervan te zien is spreekt voor zich. waarschijnlijk worden ook de nieuwe foto's - net als de foto's bij het vorig bericht - geplaatst bij bericht 7. maar wie weet gaat het nu wel eens in één keer goed. We gaan nu verder naar Flores. In een volgend bericht zullen we hier verslag van doen. Gezondheidstechisch gaat alles nog steeds prima.
Terug in Ambon hebben we nog een leuk café'tje bezocht waar aan de muren allemaal foto's van bekende Molukkers hingen. Vooral muziekanten en sporters. Soms zag je mensen (voetballer Sonny Silooy van vroeger en tennisster Elise Tamaela) waarvan je dit helemaal niet wist.
Nu dus - na een hele lange autorit - in Torajaland in Zuid Sulawesi. Na de eerste dag was dit 'leed' al geheel vergeten: schitterende omgeving met wederom mooie rijstvelden, maar ook kennis gemaakt met de gebruiken van de bewoners hier bij overlijden: offeren van karbouwen/varkens waarbij de hoeveelheid afhankelijk is van de status, begrafenisrituelen, speciale begrafenisvarianten. Onze gids behoort zelf ook tot deze bevolkingsgroep en kan er eindeloos over vertellen. Zeer bijzonder!! De tweede dag hier hebben we ook daadwerkelijk zo'n ceremonie bezocht. Het betrof de eerste dag van een ceremonie van een niet zo'n belangrijke man. Die was 2 maanden geleden al overleden. Ze conserveren de overledene dan en daarna wordt hij weer teruggebracht naar zijn huis in afwachting van de afscheidsceremonie. En wanneer die plaatsvindt is weer afhankelijk van wanneer het geld bij elkaar is om deze te kunnen betalen. Grote kostenpost is hierbij de hoeveelheid te offeren varkens/buffalo's. Bij deze man was dat slechts 12. Toen we arriveerden waren de eersten al gedood en tijdens ons verblijf nog zeker een stuk of 6. Daarna werden ze met een soort vlammenwerper gaar gekookt (gaat lekker snel). En aan alle aanwezigen aangeboden. Alles wat overblijft mag iedereen mee naar huis nemen. Belangrijke families proberen status te ontlenen aan het aantal geofferde beesten. Kortgeleden waren er nog 85 buffalo's geofferd bij één ceremonie. Als je bedenkt dat 1 buffalo al gauw 2000 euro kost kan je uitrekenen wat daarvan de kosten zijn. Maar daar blijft het dan niet bij hoor! We hebben ook kennis gemaakt met de verschillende manieren van begraven hier: in rotsen, onder de grond, in normale graven en in een boom (dit laatste gebeurt bij overleden kinderen die nog geen tanden hadden, ze groeien dan met de boom mee naar de hemel is de gedachte erachter). De tocht naar de hemel zie je ook terug in de grafkisten: in de vorm een schip waarmee de tocht dan kan worden gemaakt. En dan wordt er ook nog een houten pop gemaakt volgens beeltenis van de overledene. In de rotsen, tussen de kisten, rijen met van die poppen. Zoooo apart allemaal. Sommige lijkkisten zijn, inclusief lijk, hoog tegen een rots bevestigd om diefstal van bijgevoegde sieraden te voorkomen. We waren zeer onder de indruk van wat we hier in 3 dagen allemaal gezien en beleefd hebben. En als klapper op de vuurpijl waren we vandaag nog eregasten bij een bruiloft waar we toevallig langskwamen. de foto die hiervan te zien is spreekt voor zich. waarschijnlijk worden ook de nieuwe foto's - net als de foto's bij het vorig bericht - geplaatst bij bericht 7. maar wie weet gaat het nu wel eens in één keer goed. We gaan nu verder naar Flores. In een volgend bericht zullen we hier verslag van doen. Gezondheidstechisch gaat alles nog steeds prima.
-
20 Maart 2013 - 12:42
Lootje:
ben benieuwd naar alle foto's! zeer onwerkelijk dat jullie daar nu al weer een paar maanden rondsjouwen! Voor jullie informatie: vanmorgen lag er weer een pak sneeuw!!! morgen begint de lente!!! geniet daar maar van de zon, de schoonheid en elkaar! lfs. -
20 Maart 2013 - 13:01
Marielle:
heeey Broerrr en Marrrr,
Wat een fantastische ervaring bij die toraja`s.
En ik vraag met spoed klimatologisch asiel aan voor Indonesië. Hier is het niet meer te doen joh.
Geniet nog, jullie tijd gaat ineens snel nu.
Greetzzzzz zuzzzzzzzzzz -
20 Maart 2013 - 13:03
Liesbeth Van Der Brugge:
Ha,
Jullie zijn inmiddels al bijna volleerde cultureel-antropologen. Enne, het schiet nu op. Ben benieuwd wat jullie straks op de Javastraat voor een plannen smeden voor een volgend reisdoel maar wellicht eerst even (afhankelijk van het weer) bijklesten op een Nijmeegs terras. Marianne's zus noemde het al, heden natte sneeuw. Maar het is ook pas maart... Tot de volgende keer.
Groetjes van een nog steeds grieperige Liesbeth. -
20 Maart 2013 - 13:32
Bert Lagerweij:
Hoi M&W,
Flores, geweldig, probeer de chauffeur en gids Acho te krijgen, dan ben je in goede handen.
En daarna naar de Komodo dragons neem ik aan?!
Pas op de dragons die bij de aanlegsteiger liggen zijn echt! Lijkt net alsof het specimen voor de toersiteren zijn, maar dat is niet waar hoor heb ik aan levende lijve ondervonden!
Blijf nog maar lekker daar voorlopig, hier is het de rest van de maand nog winter!
groetjes, Bert -
20 Maart 2013 - 19:26
Els Van Straaten:
Hoi vakantiegangers,
Heerlijk toch al die verhalen van jullie. Terwijl ik ze lees "geniet ik van een prachtig wit landschap op de 1e voorjaarsdag". (wij allemaal kunnen niet genoeg zeggen: geniet nog ff van de warmte)
Geniet ze en..... nu ook zin om te trouwen??
Groetjes,
Els -
22 Maart 2013 - 20:23
Hans:
Goed bezig, hoor. Maar, ehm.. het gravel lonkt, hoewel de lente hier nog ver weg lijkt. Kalm aan, geniet en tot half april ergens.
gr.
Hans van Wijk -
26 Maart 2013 - 10:14
Sander:
Hey reizigers!
Geweldig verhaal weer. Ik schrok even toen ik op de site kwam want het lijkt erop dat juliie in Afghanistan zitten :)
Geniet er nog even van!
Groeten,
Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
