Bericht 7
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne en Wim
23 Februari 2013 | Filipijnen, Cebu
Hallo, daar zijn we weer, onze wekelijkse update.
Inmiddels hebben we een leuke trip gemaakt naar het noorden van Luson, het bergachtige en wat koudere ("maar" 20-24 graden) deel van Filipijnen. Een lange nachtrit er naar toe. We hadden deze 6- daagse trip vooruit geboekt en werden begeleid door 2 Filipijnse broers (zie foto), die elkaar aflosten na 2 dagen. De Filipijnse mannen zijn heel klein, beetje vierkant, een vol lachend gezicht en koolzwarte ogen, en oersterk. Ze dragen/rennen met op hun schouders zakken van 50 kilo de berg op. Ongelooflijk! Onze jongens (23 resp 32 jaar) waren bijzonder aardig, het was leuk gezelschap en ze spraken goed en vooral verstaanbaar engels. De meeste Filipijnen spreken trouwens heel goed engels, en dat is wel gemakkelijk voor de communicatie.
We hebben een trekking gemaakt naar en door wat ze noemen de mooiste rijstvelden ter wereld. Het wandelen tussen de rijstvelden is wel spannend, over smalle walletjes, met aan de ene kant een landje met rijst en aan de andere zijde, 3 meter lager, het andere terras met rijst. Uiteindelijk kwamen we uit bij een waterval en toen de tocht weer naar boven. Mooie inspannende dag.
De dag erop, een tocht naar Sagada, waar we de hangende grafkisten hebben gezien. Volgens een oud gebruik wat nog steeds zo uitgevoerd wordt, wordt, als iemand is overleden, de kist die de overledene zelf al tijdens zijn leven had gemaakt, aan een rots vastgeklonken. De overledene wordt een dag of 3 in huis bewaard, en daarna gaan de familieleden de overledene in de kist leggen. Een hele toer want de kisten hangen wel 5 - 10 meter (steeds dichter bij God) boven de grond, en dan moet de kist nog gesloten worden. Bij de laatste aardbeving zijn er een aantal geraamtes uit de kist gevallen, maar weer teruggeplaatst in de kisten. zo hoort dat hier. Een bijzonder gebruik.
Ten slotte zijn we in een grot gegaan. Heel spannend vanwege af en toe erg glibberige keien, en grote hoogteverschillen. Met handen en voeten, of op de knieën, daalden we af. Diep onderin de grot gingen we verder op blote voeten want er stond een laagje water van 20 cm waar je doorheen moest waden. En eenmaal de diepste diepte bereikt, weer terug naar boven. Hoogtes die je kon overbruggen door je bv aan een knopentouw omhoog te trekken, of volgens aanwijzingen van de gids je gewoon maar laten zakken niet wetend waar de bodem is of hij leende zichzelf als trap. En dat allemaal met het licht van 1 lantaarn. Werkelijk een van de spannendste dingen die we tot nu toe gedaan hebben.
Volgende dag een ogenschijnlijk simpele vlucht naar een ander eiland. Veel vertraging en na menig keer cirkelend boven de landingsbaan, moesten we uitwijken naar een volgend eiland omdat we zonder benzine dreigden te raken. Een emergency landing, benzine bijtanken en een uur later even een overstapje van 15 min vliegen, eindelijk waren we er.
Volgende dag hebben we de Chocolate Hills (foto) , de kleinste aapjes ter wereld (Tarsier aapjes), de grootste in gevangenis levende Python, en een paar oude Spaanse kerkjes gezien.
Vandaag dolfijnen gespot en op enkele prachtig Bounty eilandjes vertoefd, maar daar vertellen we maar niet zo veel van, het contrast met Nederland en jullie sneeuw en kou ellende is te groot.
Inmiddels hebben we een leuke trip gemaakt naar het noorden van Luson, het bergachtige en wat koudere ("maar" 20-24 graden) deel van Filipijnen. Een lange nachtrit er naar toe. We hadden deze 6- daagse trip vooruit geboekt en werden begeleid door 2 Filipijnse broers (zie foto), die elkaar aflosten na 2 dagen. De Filipijnse mannen zijn heel klein, beetje vierkant, een vol lachend gezicht en koolzwarte ogen, en oersterk. Ze dragen/rennen met op hun schouders zakken van 50 kilo de berg op. Ongelooflijk! Onze jongens (23 resp 32 jaar) waren bijzonder aardig, het was leuk gezelschap en ze spraken goed en vooral verstaanbaar engels. De meeste Filipijnen spreken trouwens heel goed engels, en dat is wel gemakkelijk voor de communicatie.
We hebben een trekking gemaakt naar en door wat ze noemen de mooiste rijstvelden ter wereld. Het wandelen tussen de rijstvelden is wel spannend, over smalle walletjes, met aan de ene kant een landje met rijst en aan de andere zijde, 3 meter lager, het andere terras met rijst. Uiteindelijk kwamen we uit bij een waterval en toen de tocht weer naar boven. Mooie inspannende dag.
De dag erop, een tocht naar Sagada, waar we de hangende grafkisten hebben gezien. Volgens een oud gebruik wat nog steeds zo uitgevoerd wordt, wordt, als iemand is overleden, de kist die de overledene zelf al tijdens zijn leven had gemaakt, aan een rots vastgeklonken. De overledene wordt een dag of 3 in huis bewaard, en daarna gaan de familieleden de overledene in de kist leggen. Een hele toer want de kisten hangen wel 5 - 10 meter (steeds dichter bij God) boven de grond, en dan moet de kist nog gesloten worden. Bij de laatste aardbeving zijn er een aantal geraamtes uit de kist gevallen, maar weer teruggeplaatst in de kisten. zo hoort dat hier. Een bijzonder gebruik.
Ten slotte zijn we in een grot gegaan. Heel spannend vanwege af en toe erg glibberige keien, en grote hoogteverschillen. Met handen en voeten, of op de knieën, daalden we af. Diep onderin de grot gingen we verder op blote voeten want er stond een laagje water van 20 cm waar je doorheen moest waden. En eenmaal de diepste diepte bereikt, weer terug naar boven. Hoogtes die je kon overbruggen door je bv aan een knopentouw omhoog te trekken, of volgens aanwijzingen van de gids je gewoon maar laten zakken niet wetend waar de bodem is of hij leende zichzelf als trap. En dat allemaal met het licht van 1 lantaarn. Werkelijk een van de spannendste dingen die we tot nu toe gedaan hebben.
Volgende dag een ogenschijnlijk simpele vlucht naar een ander eiland. Veel vertraging en na menig keer cirkelend boven de landingsbaan, moesten we uitwijken naar een volgend eiland omdat we zonder benzine dreigden te raken. Een emergency landing, benzine bijtanken en een uur later even een overstapje van 15 min vliegen, eindelijk waren we er.
Volgende dag hebben we de Chocolate Hills (foto) , de kleinste aapjes ter wereld (Tarsier aapjes), de grootste in gevangenis levende Python, en een paar oude Spaanse kerkjes gezien.
Vandaag dolfijnen gespot en op enkele prachtig Bounty eilandjes vertoefd, maar daar vertellen we maar niet zo veel van, het contrast met Nederland en jullie sneeuw en kou ellende is te groot.
-
23 Februari 2013 - 14:07
Liesbeth Vd B:
Hallo Marianne en Wim,
Jullie worden echt klaargestoomd voor een documentaire, uitgezonden op de publieke omroep! Wat zal dat straks (het duurt nog even) wennen zijn. Dan gewoon van retour Nijmegen Arnhem resp. Javastraat Avanti etc. Blijft boeiend om te lezen. Tja, dat Bounty-eiland. Gewoon van genieten!!! Hier inderdaad momenteel ge voelstempertuur Brrrrrrr maar de tempera uur schijnt midden komende week te gaan stijgen. Deze week een boeiende filmkringfilm gezien nl. The patience stone. En het is nog steeds crisis en Bram M/ weet na deze week zich ' nederig' te hebben opgesteld of hij zijn beroep mag blijven uitoefenen.
Tot mails.
Groetjes,
Liesbeth. -
23 Februari 2013 - 14:10
Marielle:
Broerrrr, Marrrrrrr,
Leuke foto`s! Net geface-timed met jullie. Vanavond komt Youp v.h Hek en Najib Amhali op t.v: da`s nog eens nieuws toch? Ik was met facetimen nog vergeten te zeggen dat we een Cubaans tapasrestaurant krijgen in Nijmegen. Naast "eten en drinken", die tent heette voorheen zombaba of zambomba of zoiets.
Alvast goede vluchten met voldoende benzine voor straks en tot Indonesië. gr zuzzzzzz -
23 Februari 2013 - 14:13
Harry Wijnhoven:
klinkt fantastisch , hier is het koud en guur, maar dat hoort ook zo. net met ons team lekker buiten gespeeld bij Quick.
gr. Harry -
23 Februari 2013 - 19:47
Lootje:
ik geniet van jullie verhalen maar wil je svp niet meer zeggen dat het koud is (20-24graden). lfs. Lo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
