bericht 4

Ha allemaal,

Weer terug in Arequipa, na een tocht van 2 dagen door een ongelooflijke woesternij. Gisteren begonnen we met een tocht vanaf 2300 meter (Arequipa) naar ons verblijf op 3600 meter. Om daar te komen moesten we over een bergpas van 4900 meter hoog. We moesten om kwart over 6 in de ochtend al weer vertrekken, lekker! Maar het hoort er zo bij. Al rijdende werd het landschap steeds ruiger en woester! Eindeloze vlaktes met kale droge berghellingen, zo heel af en toe wat gras en een eenzaam huisje. De meeste huisjes/hutjes zijn in elkaar gestort van elende. Uiteindelijk werd het allemaal wat begaanbaarder en zagen we de beesten die ons beloofd waren. Eerst de Vicuña^s, soort lama^s (ik kan maar niet het goede teken vinden op het toetsenbord) maar dan een bijzonder soort. Door de regering beschermd en verzorgd door de paar boeren die daar wonen. Deze beesten leveren de fijnste en kostbaarste wol ter wereld die er is, zei onze (peruaanse) guide. Er zijn er nog maar een paar honderd. Daarna een kudde (er volgden nog veel meer) lama^s en ook alpaca^s. Meestal loopt er een vrouw bij, in van die kleurige kleren. Ziet er uit zoals je je dat voorstelt voor je hier naar toe gaat.
Na een stop op 3600 meter, waren we klaar om de grote klim naar 4900 meter te beginnen. Helaas zei het lichaam van Wim HO!! Ik wil dit niet. Hij werd grauw en wit om de neus, misselijk en werd een zielig hoopje mens. Hoogteziekte dus. En zo volgden er meer naar gelang we hoger gingen. (ik dus niet) De gids besloot om de stop op 4900 meter maar tot morgen uit te stellen, zodat de zieken eerst konden wennen aan de hoogte. Onderweg waren prachtige uitzichten op de omringende vulkanen en bergen. We hadden een overnachting in een (nieuw begrip) eco hotel in het plaatsje Chivay. Er was geen verwarming en het was er behoorlijk koud (het koelt erg snel af zodra de zon onder gaat). Maar, erg leuk, je kreeg een kruik mee voor in bed. Met de helft van de groep (het gezonde deel) hebben we nog een wandeling gemaakt. Heel rustig natuurlijk want je moet een beetje oppassen met die ijle lucht. Een van de reisgenoten (23 jaar)overschatte zichzelf en ging onderuit na een flinke zwempartij in de warme bronnen. Al met al een enerverend dagje.
Vanmorgen om 6 uur weer de bus in op weg naar de plek waar de condors te zien zouden zijn. Door de Colca Canyon, met prachtige uitzichten. Terrasvormige hellingen, en ijzelingwekkende dieptes van soms wel 1400 meter diep. We kwamen bij de plek waar we de condors zouden gaan zien. Dat duurde een hele tijd maar het geduld werd uiteindelijk beloond. Schitterende beesten, die zweven doort de lucht. Ze stijgen op met behulp van de thermiek. Enorme groot met een vleugespanwijdte van ± 3 meter. Kolossaal. We hebben ze van vrij dichtbij kunnen zien.
Na 2 uur weer verder en Hierna opnieuw over de hoogste top. Nu wel gestopt. Inmiddels waren de meesten wel gewend aan de hoogte dus het slagveld viel dit keer wel mee. Teruggekomen in Arequipa waren we net op tijd om naar het beroemde Inka meisje Juanita te gaan kijken. Een meisje van 13 jaar die de Inka 500 jaar geleden als offer aan de goden gegeven hadden. Ze werd daar gedrogeerd, de schedel ingeslagen en achtergelaten in een graf op de gletcher. Onderzoekers hebben haar in de krater van de vulkaan gevonden, nog vrijwel intact en ze is nu in alle glorie nog in een museum te zien. In een glazen vrieskist. Beetje bizar, maar het is wel onderdeel van die geheimzinnige inka cultuur. Nou hier laat ik het bij voor vandaag. Morgen om half 6 weg. We zijn morgen in Chili. Tot een volgende keer.
Marianne en Wim